"Whispers of moonlight, pirouetted through the dark ocean, composing a cablegrama of cosmic secrets, dancing between blue dimensions in an otherworldly whispering ballet".

Concept, Production, Release: Βόλτα στον Αρχαίο Κύνο, Dec 8, 2023.

Ο Κύνος αναφέρεται από τον 'Ομηρο, ως μια από τις πόλεις της ανατολικής Λοκρίδος που μετείχαν στην Τρωική εκστρατεία (Ιλιαδα, ΙΙ, 531-533). Η ανατολική Λοκρίδα αποτελούσε τμήμα του μυκηναϊκού κόσμου και ο Κύνος ήταν το κυριότερο λιμάνι της, που σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές κατοικήθηκε από τον Δευκαλύωνα και την Πύρρα (Στράβων ΙΧ, 4,2) ή από τον ήρωα Λοκρό που έδωσε το όνομά του στην περιοχή. Σε χαμηλό παραθαλάσιο λόφο στη θέση Πύργος ή Πάτι στην παραλία Λιβανατών, βορειοανατολικά της σύγχρονης κοινότητας, οικοδομικά λείψανα ταυτίστηκαν με την αρχαία ομηρική πόλη Κύνο, το σπουδαιότερο λιμάνι της Οπουντίας Λοκρίδας.

Ο χαμηλός λόφος στη θέση Πύργος ή Πάτι στην παραλία Λιβανατών ΒΑ της σύγχρονης ομώνυμης κωμόπολης ταυτίζεται με τον Ομηρικό Κύνο, το σπουδαιότεο λιμένα της Οπουντίας Λοκρίδας. Ο Κύνος δεσπόζει ενός ζωτικού χερσαίου δρόμου και ελέγχει ένα σημαντικό θαλάσσιο πέρασμα στο βόρειο Ευβοϊκό κόλπο.

Φαίνεται ότι ο λόφος δημιουργήθηκε από την επίχωση αλλεπάλληληων στρωμάτων κατοίκησης. Ανασκαφική διερεύνηση στο Β.Δ τμήμα του έδειξε ότι η θέση χρησιμοποιήθηκε συνεχώς από την Τελική Νεολιθική (4300-3200π.Χ) μέχρι τους Βυζαντινούς χρόνους (5ος - 6ος αι. μ.Χ) Τα σωζόμενα αρχιτεκτονικά λείψανα όμως ανήκουν κυρίως στην Ύστερη εποχή του Χαλκού (Υστεροελλαδική ΙΙΙΓ, 12ος αι. π.Χ). Λίγα όστρακα της Τελικής Νεολιθικής εποχής, όπως και Μεσοελλαδικοί κιβωτιόσχημοι τάφοι, οι οποίοι περιείχαν νεκρούς σε συνεσταλμένη στάση με λίγα κτερίσματα, μαρτυρούν την προμυκηναϊκή δραστηριότητα στην περιοχή. Μεταξύ των στρωμάτων αυτών και των θεμελίων των υπερκείμενων κτισμάτων της Υστεροελλαδικής ΙΙΙΓ περιόδου, θεμέλια τοίχων αποτελούν ένδειξη για την παρουσία και των πρώιμων Υστεροελλαδικών φάσεων (14ος -13ος αι. π.Χ). Τα κτίσματα της Υστεροελλαδικής ΙΙΙΓ, με πλίνθινους τοίχους σε θεμέλια από αργούς λίθους, ανήκαν σε συγκροτήματα οικιών με αποθηκευτικούς χώρους και εργαστήρια. μερικά δωμάτια περιείχαν δοχεία από άψητο πηλό για αποθήκευση της συγκομιδής. Τμήμα δαπέδου κεραμικού κλιβάνου, όστρακα κακής όπτησης και σκουριές αποτελούν ενδείξεις παραγωγής κεραμικών αγγείων και μεταλλουργίας.

Τα κτίσματα καταστράφηκαν από σεισμό στα μέσα του 12ου αι. π.Χ. Στο στρώμα καταστροφής αυτής της φάσης βρέθηκαν τμήματα κρατήρων με παραστάσεις πολεμικών πλοίων και κομμάτια πήλινων ομοιωμάτων πλοίων, τα οποία παρέχουν πληροφορίες για τύπους σκαφών και ναυμαχίες της Ύστερης εποχής του Χαλκού. Μετά το σεισμό τα κτήρια ανοικοδομήθηκαν ή επιδιορθώθηκαν και εφοδιάστηκαν με μεγάλους πίθους αντί για πήλινες θήκες. Ωστόσο, και αυτά κάηκαν στο τέλος του 12ου αι. π.Χ από φωτιά, η οποία ίσως προκλήθηκε από σεισμό. Τα ερείπια ισοπεδώθηκαν και μικρά κτίσματα κατασκευάστηκαν αμέσως μετά. Στα δάπεδά τους ανοίθχθηκαν μικροί κιβωτιόσχημοι τάφοι, οι οποίοι φιλοξένησαν παιδιά. Τμήμα κτίσματος της Πρωτογεωμετρικής περιόδου (10ος αι. π.Χ) μαρτυρούν τη συνέχεια του οικισμού σε μεταγενέστερη εποχή. Στην Ελληνιστική περίοδο χρονολογείται το οχυρωματικό τείχος, το οποίο περιβάλλει την κορυφή του λόφου. Την εποχή της Ρωμαιοκρατίας, ο λόφος ξανακατοικείται με κτήρια που θεμελιώνονται πάνω από τα μυκηναϊκά. Η πρώιμη Βυζαντινή περίοδος επίσης επιβεβαιώνεται από την παρουσία κτηρίων.

//

A cablegram, also known simply as a cable, is a message sent via a submarine communications cable. Before modern forms of instant communication like text messaging, cablegrams were a primary method of sending urgent or important messages over long distances.

These messages were transmitted by encoding the information into electrical signals and sending them through a network of underwater cables laid across oceans or large bodies of water. Cablegrams were typically used for international communications between individuals, businesses, governments, and other entities.

The process of sending a cablegram involved sending the message to a telegraph office, where it was encoded and then transmitted via the undersea cable network to the receiving telegraph office at the destination. The receiving office decoded the message and delivered it to the intended recipient.

Cablegrams were known for their speed and reliability compared to other forms of long-distance communication available at the time, such as regular mail or telegrams sent through radio waves. However, they were also relatively expensive, and the cost was often based on the number of words or characters in the message.

With the advancement of technology and the widespread use of the internet, cablegrams have become obsolete, replaced by faster and more efficient means of communication. Nonetheless, they played a significant role in global communication history, facilitating important exchanges of information across continents during their era.